Elias Chacour

Elias Chacour (Arabisch إلياس شقّور Hebreeuws: אליאס שקור) (Biram, 29 november 1939) is een Arabisch-Israëlische melkitisch priester, aartsbisschop, pedagoog, activist en publicist.

Chacour werd geboren in het Palestijnse dorpje Kafr Biram, vlak bij de Libanese grens, waarvan de inwoners in 1948 door het Israëlisch leger werden verjaagd. Terugkeer was toegezegd door de Hagana-commandant, maar werd steeds geweigerd. Het Israëlisch Hooggerechtshof had in 1950 en in 1952 geoordeeld dat men terug mocht keren, maar de Israëlische defensieleger (IDF) maakte dit onmogelijk door het dorpje op kerstmorgen 1952 te bombarderen (terwijl inwoners die dachten naar huis terug te kunnen keren op een afstand toekeken).^[1] De inwoners waaronder Chacour, die nu buiten Israël of elders in Israël wonen (b.v. in het nabuurdorpje Gish) en Bar'am, en hun nakomelingen voeren nog steeds strijd om terug te keren naar hun oude dorp.

Hij volgde de middelbare school in Nazareth. Hierna studeerde hij theologie aan het St. Sulpice-seminarium in Parijs, waarna hij in 1965 huiswaarts keerde. Aartsbisschop George Selim Hakim van Galilea wijdde hem tot priester. Later promoveerde hij af - als eerste Palestijn - aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, waar hij Thora, Talmoed, Aramees en Syrisch studeerde.

In 1965 stichtte Chacour de privéschool Mar Elias in Ibillin, waar hij jaren de leiding aan gaf. Inmiddels is Chacour emeritus-aartsbisschop van de Melkitische kerk voor Akko, Haifa, Nazareth en Galilea.

1. ↑ Bloodbrothers, Mgr. Elias Chacour, Chosen Books, Grand Rapids, U.S.A., Blz. 89